W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych trwały niekończące się spory o to, kto pierwszy odkrył nowy pierwiastek ma prawo do nadania nazwy. Prawie za każdym razem, gdy naukowcy z ZSRR ogłaszali, ze moją nowy pierwiastek, Amerykanie mówili, że otrzymali go już wcześniej, a Rosjanie odwdzięczali się Amerykanom identycznymi komunikatami. Podobnie zachowywali się badacze z ośrodka niemieckiego. Tymczasem aby nazwać pierwiastek, odkrywca musi być jeden - bezdyskusyjny. Ostatnim pierwiastkiem, który nie budził kontrowersji i otrzymał oficjalną nazwę, był lorens (numer 103), odkryty jeszcze na początku lat sześćdziesiątych. Potem w tablicach chemicznych zapanował galimatias.
Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC), która oficjalnie nadaje nazwy pierwiastkom, przez lata wstrzymywała się z uznaniem tych nazw, które niezależnie proponowali odkrywcy z USA, ZSRR i Niemiec.
W 1980 roku IUPAC postanowiła wprowadzić zasadę nazewnictwa pierwiastków o liczbach atomowych większych od 103. Nowe, prawidłowe nazwy tych pierwiastków to nazwy łacińskie ich liczb atomowych: pierwiastek 104 - unnilquadium, pierwiastek 105 - unnilpentium itd.
Dopiero w sierpniu 1997 roku zostały zatwierdzone przez IUPAC symbole chemiczne i angielskie nazwy pierwiastków 104 - 109. Podane nazwy polskie zostały ustalone w marcu 1998 przez Podkomisję Nomenklatury Nieorganicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Symbol i nazwa pierwiastka 110 znanego pod nazwą Ununnililium (Uun) została zatwierdzona przez IUPAC w 2001 roku, natomiast nazwa pierwiastka 111 inaczej Unununium (Uuu) weszła w życie 1 listopada 2004 roku.

Ernest Rutherford Po raz pierwszy wykrył w 1911 roku, bombardując cieniutką złotą folię cząstkami alfa, jądro atomowe i stworzył jądrowy model budowy atomu. Jego imieniem został nazwany pierwiastek nr 104.

Oto nowe nazwy:

pierwiastek 104 otrzymał nazwę rutherford (symbol Rf) na cześć nowozelandzkiego fizyka Ernesta Rutherforda (wcześniej Rosjanie obstawali przy nazwie kurczatow, by upamiętnić wybitnego rosyjskiego fizyka Igora Kurczatowa);

numer 105 nazwano dubn (Db), na pamiątkę Dubnej - rosyjskiego ośrodka badań Jądrowych pod Moskwą, gdzie odkryto wiele nowych pierwiastków (Amerykańskie Towarzystwo Chemiczne forsowało nazwę hahn na cześć niemieckiego fizyka Otto Hahna, który podał poprawną interpretację rozszczepienia jądra uranu);

na oficjalną nazwę pierwiastka 106 wybrano seaborg (Sg) - zgodnie z propozycją Amerykanów, by uczcić Glenna Seoborga, słynnego odkrywcę pierwiastków, emerytowanego profesora Uniwersytetu Berkeley (w tym przypadku IUPAC musiała zrezygnować z dotychczasowej reguły, która wykluczała nazwisko osób żyjących). Kolejne pierwiastki otrzymały imiona zaproponowane przez niemieckich odkrywców z ośrodka w Darmstadt,

numer 107 bohr (Bh), na pamiątkę duńskiego fizyka Nielsa Bohra;

numer 108 has (Hs) od nazwy niemieckiej prowincji - Hesji, gdzie leży Darmstadt;

numer 109 meitner (Mt)od austriackiej fizyczki Lisy Meitner;

numer 110 darmsztad (Ds) od nazwy miasta gdzie znajduje się Instytut Badań Ciężkich Jonów, w którym odkryto pierwiastki od 107 do 112;

numer 111 roentgen (Rg) od odkrywcy promieniowania X zwanego promieniowaniem rentgenowskim;

numer 112 copernicium (Cn)od nazwiska naszego astronoma Mikołaja Kopernika;

numer 114 flerovium (Fl)od nazwiska Gieorgija Florowa, który był dyrektorem Laboratorium Reakcji Jądrowych Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej;

numer 116 livermorium (Lv) od miejscowości Livermore, gdzie znajduje się Lawrence Berkeley National Laboratory, gdzie otrzymano szereg pierwiastków transuranowych.

Bez oficjalnych imion pozostają nadal pierwiastki numer 113, 115, 117 i 118 dla których stosuje się nazwy i symbole tymczasowe pochodzące od nazw łacińskich ich liczb atomowych:

pierwiastek 113 ununtrium (Uut);

pierwiastek 115 ununpentium (Uup);

pierwiastek 117 ununseptium (Uus);

pierwiastek 118 ununoctium (Uuo)
W zapasie są propozycje: hahn, joliot (pamięci Frederica Joliot-Curie, męża Ireny Joliot-Curie, córki Marii Skłodowskiej-Curie}.