Zwojnica podłączona jest do galwanometru. Można w niej wzbudzić prąd indukcyjny wsuwając i wysuwając magnes sztabkowy lub elektromagnes (zwojnica z rdzeniem podłączona do źródła napięcia stałego), wsuwając lub wysuwając rdzeń w elektromagnesie oraz zmieniając różnymi sposobami natężenie prądu w elektromagnesie. Za pomocą tego układu można wyjaśnić regułę Lenza i prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya.
Transformator składa się z dwóch uzwojeń umieszczonych na wspólnym rdzeniu ze stali miękkiej (rdzeń zbudowany jest on z pomalowanych, posklejanych blaszek aby nie powstawały prądy wirowe). Służy on do podwyższania lub obniżania napięcia prądu przemiennego. Jeżeli w uzwojeniu wtórnym jest większa liczba zwojów to napięcie jest podwyższane, jeśli mniejsza to obniżane. Uzwojenie pierwotne składające się z 1100 zwojów podłączamy do sieci miejskiej o napięciu skutecznym 230V. Wtórne może składać się z 550, 150, 60, 30 lub 20 zwojów. Mierząc napięcie w uzwojeniu wtórnym można sprawdzić równanie transformatora.
Induktor składa się z dwóch uzwojeń umieszczonych na wspólnym rdzeniu. Pierwsze uzwojenie zwane uzwojeniem pierwotnym, składa się z małej liczby zwojów i podłączone jest do źródła stałego stałego o wartości 8V. Równolegle do źródła napięcia dołączony jest kondensator. Drugie uzwojenie zwane wtórnym, ma bardzo dużą ilość zwojów.
Jeżeli włączamy prąd w uzwojeniu pierwotnym to natężenie powoli narasta i w uzwojeniu wtórnym powstaje małe napięcie. Jeżeli wyłącznik zostanie otwarty to następuje bardzo gwałtowny spadek natężenia prądu do wartości zerowej i w uzwojeniu wtórnym powstaje impuls wysokiego napięcia. Aby te impulsy następowały periodycznie w obwodzie znajduje się automatyczny przerywacz. Induktor czyli przyrząd do wytwarzania impulsów wysokiego napięcia znalazł zastosowanie w laboratoriach fizycznych, w zapalniczkach do gazu, w paralizatorach oraz do wytwarzania iskry elektrycznej w silnikach spalinowych z zapłonem iskrowym (tzw. cewka zapłonowa).
Na rdzeniu ze stali miękkiej umieszczona jest zwojnica podłączona do źródła prądu przemiennego. Jeśli na rdzeniu położymy aluminiowy jednolity pierścień to po włączeniu prądu wyskakuje on do góry. Powstaje bowiem w nim prąd przemienny, którego pole magnetyczne, zgodnie z regułą Lenza przeciwdziała zmianie strumienia. Jeśli pierścień umieścimy w środku (tam gdzie na zdjęciu widać zwojnicę z żaróweczką) to prądu wirowe spowodują nagrzanie pierścienia. Oczywiście w pierścieniu przerwanym tych zjawisk nie obserwuje się.
Między biegunami elektromagnesu umieszczona jest jednolita blaszka mogąca wykonywać drgania. Po włączeniu prądu drgania są silnie tłumione i zanikają. Tłumaczymy to powstawaniem w blaszce prądów wirowych kosztem energii kinetycznej (następuje przeciwdziałanie wynikające z reguły Lenza). Jeśli zamontowana jest poprzecinana blaszka (widoczna z prawej strony u dołu), to prądy wirowe są słabsze i tłumienie jest mniejsze. Prądy wirowe bowiem wtedy powstaje w każdej blaszce osobno.
Zwojnica i kondensator w obwodzie prądu przemiennego
Do obwodu prądu przemiennego można dołączyć szeregowo, wciskając odpowiednie przyciski zwojnicę i kondensator. Na amperomierzu obserwujemy wtedy zmiany natężenia. Układ pozwala demonstrować wpływ indukcyjności i pojemności w obwodzie prądu przemiennego. Dobierając odpowiednie wartości indukcyjnośći i pojemności kondensatora, tak aby opór indukcyjny i pojemnościowy była jednakowe, można uzyskać rezonans napięć.
